دیروز اتفاقی به عکسی برخوردم که بی نهایت تحت تاثیر قرارم داد.و همانجا جرقه ی سرودن  یک شعر در خور و لایق برای آن تصویر ،در ذهنم زده شد ...

چند بیت بیشتر نگفتم و حالا حس میکنم تمام شور و حال و احساس و واژه هایم در مقابل این عکس زانو زده و سر به زیر شده اند...

گاهی واژه ها ی پر حرف سکوت را ترجیح میدهند تا این بار عکس های صامت،به حرف بیایند...